आमच्या तेंडल्याचा वाढदिवस !

सच्या भावड्या तुझा वाढदिवस आला..... आमच्या साठी २४ एप्रिल हा "सचिन दिवस" ! खोटं नाही सांगत - ह्या दिवशी आम्ही घरी गोडधोड करतो.... तू खेळत नसलास तर तुझ्या खेळींची चित्रफीत बघतो. आणि आम्ही गेल्या वर्षभरात काय काय बरोबर - चूक केलं त्याचा हिशोब मांडून तुझ्यासारखं काहीतरी (आमच्या लायकीनीच रे!) करायचा संकल्प करतो. ह्या वर्षी तर खूप मोठं सेलेब्रेशन होणार ! आयपीएल मध्ये ज्या पद्धतीनी मुंबईचा संघ हाताळलायस, जसा काय खेळलायस... आणि हो की रे ! लेका २०० मारल्यास ..... तुझ्या टीकाकारांना आता कायमचं गप्प केलंस (तुला त्यांचं काही वाटत नाही पण आम्हाला वाटतं ना?)! We have a lot of reasons to celebrate.

जबर्‍या रे ! तसं न्यूझीलंडमधल्या तुझ्या १६३ आणि ऑस्ट्रेलियाविरुद्धच्या हैदराबादमधल्या १७५ बघितल्यावर हे कधीतरी होणारच ह्याची खात्रीच होती. पण लेका २०० वॉज म्हणजे जस्ट टू (हंड्रेड) मच! तू तिकडे पॉईंटला बॉल ढकललास आणि आम्ही इथे हापिसात बेहोष झालो ! आमची "मॅनेजेरियल पोझिशन".... तिशीचं वय..... झाटभर 'कर्तृत्त्व'....."प्ले ग्रुप" मध्ये जाणारा पोरगा... किंचित सुटलेलं पोट.....वार्षिक सात आकडी पगार.... सगळ्या सगळ्या गोष्टी विसरलो.... दोन हातांची चार बोटं तोंडात घातली आणि जोरदार शिट्टीनी आख्खं फ्लोर हालवून टाकलं बघ! सsssssssssचिन ....सssssssssचिन म्हणून नाचताना माझा धक्का लागून आमच्या पन्नाशीच्या व्हीपीचा चष्मा उडाला (अर्थात तो तरी कुठे शुद्धीत होता म्हणा) ! काय केलंस रे मित्रा ! अजून एक एव्हरेस्ट सर केलंस. तूच एकटा आहेस जो आम्हाला असं नाचवतोस.. खुषीनी बेहोष करतोस ! एरवी काय ममता बॅनर्जीनी ७५ पैशांनी तिकीट स्वस्त केलं म्हणून नाचायचं.. की कतरीना कैफनी "भूमिकेची गरज असेल तरच अंगप्रदर्शन / चुंबनदृश्य करीन" असं आश्वासन दिलं म्हणून नाचायचं? असो !

तू डब्बल टाकलीस आणि तेव्हाच म्हटलं 'अब्बी तेंडल्यापे लिखना मंगताय'... मस्त बडवायजरचा एक गारेगार कॅन घेऊन बसलो.... शिवराज पाटलांची "१० जनपथ" बद्दल जितकी आहे त्यापेक्षाही जास्त भक्ती अंगात आणली.... म्हटलं आपल्या हातून आज "सच्यालीलामृत" लिहून होतंय ! पण कसलं काय रे ! तुझ्याबद्दल लिहायचं तर नवीन विशेषणं कुठून खणून काढायची बाबा? असं काय लिहायचं राहिलंय तुझ्याबद्दल? तुझ्या खेळाबद्दल लिहीणार्‍यांची शब्दसंपदा आटून सुद्धा कैक वर्षं लोटली. त्यामुळे तो विषयच संपला. म्हटलं आपला सच्या कसा "ऑल टाईम ग्रेट" खेळाडू आहे... जेसी ओवेन्स, पेले, मॅराडोना, ब्रॅडमन, जिम थॉर्प, नादिया कोमानेसी, मार्टिना नवरातिलोवा, महंमद अली, फेडरर, शूमाकर, मायकेल फेल्प्स ह्यांच्या तोडीचा सर्वोत्कृष्ट "अॅथलीट" कसा आहे.. वगैरे वगैरे लिहावं ! बघ ना... ब्रॅडमन, नादिया, मार्टिना, फेडरर, फेल्प्स ह्यांचे आकडेच डोळे दिपवणारे आहेत - जेसी ओवेन्स आणि महंमद अलीची कहाणीच प्रेरणा देणारी - पेले आणि मॅराडोनाचं देवत्त्व निर्विवादच. पण पुन्हा तेच... किं यत्र समुच्चयम? एकवीस (and counting) वर्षांचं आंतरराष्ट्रीय करियर..... ते डोळे फिरवणारे आकडे... तुझ्या अचीव्हमेंट्स.... ती लोकप्रियता.... एक अब्ज खुळ्या लोकांच्या अपेक्षा.... ते "डेमिगॉड स्टेटस"..... स्वतःचेच विक्रम पुनःपुन्हा मोडीत काढण्याची तुझी न शमणारी तहान.... आणि सर्वांत महत्त्वाचं म्हणजे - एका अबोल, बुजर्‍या "मला फक्त चांगलं क्रिकेट खेळायचंय" म्हणणार्‍या चमकणार्‍या डोळ्यांच्या १४ वर्षीय मुलापासून ते २३ वर्षांच्या अति यशस्वी कारकीर्दीनंतरच्या एका अबोल, बुजर्‍या "मला फक्त चांगलं क्रिकेट खेळायचंय" म्हणणार्‍या चमकणार्‍या डोळ्यांच्या क्रिकेटच्या सम्राटापर्यंतचा तुझा प्रवास ह्यांपैकी किती लोकांनी केला असेल रे? तेव्हा तो नादही सोडून दिला. आणि शब्दांच्या शोधातच दोन महिने उलटून गेले. म्हटलं तुझ्या वाढदिवसाच्या निमित्तानं तरी तू आमच्यासाठी काय आहेस ते तुला सांगावं.

एव्हाना हे ही लक्षात आलं होतं की तू इतर खेळाडूच नाही तर मर्त्य मानवांच्या तुलनेच्या पलिकडे पोचला आहेस. उगाच नसता आटापिटा करण्यात अर्थ नाही. मग म्हटलं त्यापेक्षा ह्या लेखाला थोडा वेगळा टच द्यावा. तुझी तुलना अर्जुनाशी वगैरे करावी.... अजिंक्य, महाबाहू, महाधनुर्धारी पार्थाशी. तुमचा पराक्रम, दिग्विजय, विजिगीषु वृत्ती वगैरे वगैरे. पण तिथेही गोची झालीच. तुला कुठे त्याच्यासारखे भर युद्धात प्रश्न पडतात? मैदानात असो वा मैदानाबाहेर - तुझे विचार नेहेमीच अचल अटल असतात. आजपर्यंत तुला "हाफकॉक" खेळताना बघितलेलं नाही. अमुक फटका मारावा की नको.. धावू की नको अशी द्विधा तुझी कधी होतच नाही गड्या. आणि ऑन अ लायटर नोट... अर्जुन म्हणजे द्रौपदी, उलूपी, चित्रांगदा असताना सुभद्रेच्या पाठीमागे लागणारा... आणि तू म्हणजे बीबीसीवरच्या मुलाखतकाराने "who is the woman of your dreams?" असं विचारल्यावर दुसर्‍या क्षणी "माय वाईफ" असं उत्तर देणारा ! तुमची काय कंपॅरिझन करणार कप्पाळ??? शेवटी म्हटलं मरूदे.. जे मनात येईल ते ते टंकावं अन काय होतंय ते पाहावं. आता पुन्हा काय वेगळं लिहायचं हे सुचेपर्यंत लिहायला घ्यायचं नाही. पण हा विचार टिकला असता तर आज हे लिहायला बसलो असतो का?

अरे हो.. तुला एकदम "अरे तुरे" करतोय... पण आपण आईला अन देवाला "अहो जाहो" करतो का? गेली २०-२२ वर्षं तू आमच्या आयुष्यात जो काही राडा घातलायस ना... काही विचारायची सोय नाही. देवाचे थोर उपकार की त्यानी क्रिकेटवेड्या भारतात जन्म दिला आणि तो ही अश्या काळात जेव्हा साक्षात तू क्रिकेट खेळलास. लहानपणी कधीतरी आईबापानी उन्हाळ्याच्या सुट्टीत कटकट नको म्हणून क्रिकेट शिबिराला घातलं आणि एक प्रेमकहाणीच सुरू झाली रे! तशी माझी क्रिकेट कारकिर्द पण थोडीफार तुझ्यासारखीच बरं का! मी पण १२-१४ वर्षांचा असताना क्लब ऑफ महाराष्ट्रला खेळायचो. आपल्याला "अकरा मारुती कोपर्‍याचा संजय मांजरेकर" म्हणायचे . तू वकारला खेळलास ना तस्साच मी एस.पी. वर इक्बाल सिद्दिकीला खेळलो होतो. दोन बॉल नाकासमोरून सरसरत गेल्यावर मला ब्रह्मांड आठवणे म्हणजे काय ते समजलं होतं. माझ्यातल्या मांजरेकरचा पार मनिंदर सिंग झाला होता. अबे.... फाटली कशी नाही रे तुझी????? १६ वर्षांचा असताना पाकिस्तानात जाऊन इम्रान, वसीम, वकार आणि कादिरला भिडलास? थोबाड रक्तानी रंगलेलं असताना "मैं खेलेगा" म्हणायची हिंमत त्या वयात कुठून आणलीस रे बाबा? आणि वर कादिर सारख्या कलंदराला त्याच्याच आवतानावरून ठेचलंस? काय माती तरी काय म्हणायची तुझी?

आणि तेव्हापासूनच एका मंतरलेल्या प्रवासाला सुरुवात झाली होती. तुझं पाणी थोरामोठ्यांनी जोखलं होतं. "सचिन तेंडूलकर" नावाचा एक पोरगा आंतरराष्ट्रीय क्रिकेटमध्ये आपला ठसा उमटवतोय हाच मोठा कौतुकाचा विषय होता. शास्त्री, प्रभाकर, मांजरेकर, सिद्धू, अझर वगैरेंनी नांगी टाकली तरी माझी ९३ वर्षांची पणजी सुद्धा "तेंडूलकर आहे ना अजून?" म्हणून समाधान मानायची. आणि मग हळू हळू तेंडूलकरवर 'अवलंबून' राहाण्याचे दिवस आले. तू ओपनिंगला येऊन धमाल करायला लागलास आणि आमच्या आशा-अपेक्षा वाढायला लागल्या. "तेंडूलकर आहे ना अजून" हे जणू भारतीय क्रिकेटचं ब्रीदवाक्य होऊन गेलं. तू बाद झालास की स्टेडियम ओस पडायचं तिथे टीव्ही बंद करणार्‍यांची काय कथा? आता विचार करताना कळतं की ह्यामागची आमची भावना एकच होती "विश्वास". आणि सर्वांत महत्त्वाचं म्हणजे तू वर्षानुवर्षं तो विश्वास सार्थ ठरवलायस. त्याचं काय आहे ना सच्या... च्यायला आपल्या देशात एकतर "हीरो" ही संज्ञा कोणालाही फार लवकर चिकटते. एक समाज म्हणून आम्ही कोणाच्याही एक-दोन करिष्म्यांवर हुरळून जातो आणि तो माणूस आमचा "हीरो" बनतो. मग तो कुणी घटका-दोन घटका आमची करमणूक करणारा उगाच काहीतरी श्टायली मारणारा नट वा धादांत खोटी विधानं करून आम्हाला चिथवून आमच्यातच भांडणं लावून स्वतःच्या तुंबड्या भरणारा एरवी फुटक्या कवडीची लायकी नसलेला राजकारणी का असेना. आम्हाला ना प्रेम करायला कोणीतरी हीरो हवा असतो. त्यात पुन्हा आमचा हीरो वेगळा आणि 'त्यांचा' हीरो वेगळा. मग आमच्या ह्या 'हीरोंचे' पाय मातीचे निघतात, आम्ही ज्याला आदर्श मानलं, मनाच्या देव्हार्‍यात ज्याची पूजा बांधली तोच आमचा देव दलदलीत बरबटलेला दिसतो. कधी पैसे खाण्याच्या, कधी घरी शस्त्र लपवण्याच्या, कधी सेक्स स्कँडलच्या तर कधी मॅच फिक्सिंगच्या. अश्या वेळी आम्हा सामान्य नागरिकांच्या आदर्शांचा चक्काचूर होऊन जातो. पण अरे जिथे सकाळी उठल्यावर नळाला पाणी नसल्याने आमच्या चिडचिडीच्या दिवसाची सुरुवात होते आणि रात्री घामाच्या धारा निघत असताना आणि डास चावत असताना दिवे गेले म्हणून तणतणत दिवसाचा शेवट होतो... तिथे आम्ही आमच्या भावनांच्या ह्या भडव्यांना कधी पायदळी तुडवणार रे? मग आमच्या हातात एकच उरतं - दुसरा कोणी हीरो शोधणे.

पण सच्या तू इतकी वर्षं झाली तरी त्या हीरो पदी ध्रुवतार्‍यासारखा अढळ राहिला आहेस. १९८९ ते ९२-९३ पर्यंत तू क्रिकेटचा "युवराज" होतास... १९९६ च्या विश्वचषकानंतर "राजा" झालास.... ९८ मध्ये ऑस्ट्रेलियाविरुद्धच्या पराक्रमानंतर "महाराज" झालास आणि २००० च्या मॅचफिक्सिंग प्रकारानंतर तर आमच्या हृदयाचा "चक्रवर्ती सम्राट" झालास. सीबीआयच्या चौकशीत एका बुकीनी म्हटलं - “ You cannot fix a match until and unless Sachin Tendulkar is out.” आणि खरं सांगतो सच्या... आयुष्यात पहिल्यांदा कोणी सेलेब्रिटी आमच्या विश्वासाला जागल्याचा आनंद आम्हाला दिलास. तुझ्यावरचे संस्कार आणि तुझं "अपब्रिंगिंग" ह्याबद्दल पूर्ण खात्री होतीच रे, पण पैशाच्या मायेनी जिथे भल्याभल्यांना देशद्रोही आणि भ्रष्ट बनताना पाहिलं होतं, तिथे मनात खूप धाकधुक होती. पण आजूबाजूला इतका धुरळा, इतका चिखल उडत असताना तुझ्यावर एक शिंतोडा उडवायची, एक बोट उठवायची कुणाची हिंमतही झाली नाही. आणि आमचा विश्वास दुणावला.

तुझ्याबद्दल लिहितोय खरा पण तुझ्या क्रिकेटबद्दल लिहायचं नाहिये...लायकीच नाही तसं करायची आमची. पंडित भीमसेन जोशींच्या आवाजातली सागराची खोली आम्हाला मोहवून टाकते, त्यांचा धीरगंभीर ललत, रोमांचित करणारी तोडी, आषाढमेघांसारखा धीरगंभीर मल्हार, स्वरांचा दरबार उभा करणारा दरबारी आम्हाला दिसतो, पण एका षड्जावर महिनोंमहिने त्यांनी केलेली अथक मेहनत, प्रत्येक स्वर पक्का करण्यासाठी त्यांनी केलेले कष्ट, तो आवाज मिळवण्यासाठीची त्यांची अविश्रांत तयारी, त्यांची जिद्द, चिकाटी आम्हाला दिसत नाही रे. तसं बापानी पोराला बागेत खेळायला सोडताना हळूच त्याच्या ढुंगणावर हलक्या हातानी मारावं तसा नजाकतीनी मारलेला तुझा स्ट्रेटड्राईव्ह, पृथ्वीतलावर केवळ तूच खेळू शकतोस तसा "राईट हँड ओव्हर लेफ्ट" फ्लिक, कित्येकदा अंगावर काटा आणणारा तुझा पॅडल स्वीप, अपर कट, "ऑन द राईझ" चेंडूला कव्हर्समधून सीमापार धाडतानाची तुझी मूर्तिमंत ग्रेस, चेंडू जेमतेम शॉर्ट पडल्यावरचा तुझा ताकदवान पुल, जिब्राल्टरच्या खडकानी गुण घ्यावा तसा तुझा भक्कम स्टान्स, इतकंच काय - विकेट मिळाल्यावरचा तुझा लहान मुलासारखा निखळ आनंद... आम्हाला हे सगळे अदभुत गुण दिसतात पण त्याच्यामागचे कष्ट आम्ही कुठे बघितले आहेत? तुझं ते दैवी टायमिंग साधण्यासाठी तू केलेली साधना, फील्डिंगमधल्या गॅप्स काढण्यासाठी तू केलेली जीवतोड मेहनत, मॅच टेंपरामेंट विकसित करण्यासाठी उन्हातान्हात तू खेळलेले अगणित सामने, भारतीय संघाची ती निळी टोपी घालण्यासाठी बालपणात तू केलेला त्याग... तुझ्या कष्टांची कल्पना सुद्धा करणं शक्य नाही रे आम्हाला. असं म्हणतात की genius is 1% inspiration and 99% perspiration. आणि आम्ही तर तुझ्या ह्या १ टक्क्यावरच जीव ओवाळून टाकलाय. ज्या वयात आम्ही शाळा कॉलेजं बुडवून मजा मारण्याचा, पोरी पटवण्याच्या गोष्टी करायचो त्या वयात तू मैदानात गुरासारखा राबत होतास.

पण तेंडल्या... कष्ट तर सगळेच करतात.. तू "तू" आहेस ह्याचं कारण आहे तुझ्यावरचे संस्कार आणि तुझी जडणघडण. आज तू क्रिकेटचा आता तर अभिषिक्त बादशहा असताना सुद्धा कधी तुझी कॉलर वरती नसते, तू गॉगल्स घालून खेळत नाहीस, शतक ठोकलंय म्हणून फील्डिंगला आला नाहीस असं कधीच होत नाही (अशी उदाहरणं आम्ही बघितली आहेत ना रे). कारण तू क्रिकेटचा सम्राट असलास तरी "आपला तेंडल्या" ही आहेस. प्रह्लाद कक्करच्या एका मुलाखतीत त्यांनी तुझा एक किस्सा सांगितला होता. पेप्सीच्या "सचिन आया रे भैय्या"ह्या गाण्यावरची अ‍ॅड शूट करतानाचा. आधी त्यात असं दाखवलं होतं की तू सामन्यात षटकारांची बरसात करतोयस आणि मैदानाबाहेर चेंडूंचा पाऊस पडतोय... पण रात्री कक्करना तुझा फोन आला..."This gives a feeling that I am greater than the game. One person can never be greater than the game itself"... आणि तू ती अ‍ॅड बदलायला लावलीस.. बोटीत बसून स्टंपनी बॉल मारतोयस असं त्यात दाखवलं गेलं. तुझा "पाया" किती भक्कम आहे हे ह्या आणि इतर अनेक प्रसंगांमधून दिसलं. साहित्य सहवासचे तुझ्या बालपणीचे वॉचमन गेले तेव्हा त्यांच्या मुलाला भेटायला तू सपत्नीक आवर्जून गेलास, तुझ्या दानशूरतेबद्दल नेहेमीच तिर्‍हाईताकडून कळतं, तुझ्या आजूबाजूचा प्रत्येक जण तुझ्या विनम्रतेचे गोडवे गातो... ह्यातच सगळं आलं.

आणि सगळ्यात महत्त्वाची म्हणजे तुझी consistency. तू खेळायला लागलास तेव्हा कपिल, इम्रान, बॉथम, बोर्डर वगैरे खेळत होते. आता ते आपल्या नातवंडांना तुझे किस्से ऐकवत असतात. तुझ्या बरोबर म्हटलंस तर वसीम, वकार, लारा, वॉ बंधू, डिसिल्वा, वॉर्न, मॅक्ग्रा वगैरे जनता... त्यांना सुद्धा त्यांचा पी एफ आणि ग्रॅच्युइटी घेऊन बरीच वर्षं झाली.... नंतर आले फ्लिंटॉफ (इंग्लंडचं कुठलंतरी नाव घ्यायला हवं ना रे?), दादा, द्रवीड, लक्ष्मण, ब्रेट ली, हेडन आणि बरीच इतर लोकं....त्यातली सुद्धा कित्येक व्हीआरएस घेऊन बसली आणि कित्येकांचा "ले ऑफ" झाला. मग वीरू, युवी, भज्जी वगैरे पोरं जी तुला खेळतांना बघत मोठी झाली आणि आताची कोहली, तिवारी, श्रीवत्स गोस्वामी वगैरे पिल्लावळ ज्यांचे आजी आजोबा तुझ्या मॅचेस बघतांना आपल्या मुलांना स्थळं बघत असतील. तब्बल पाच पिढ्या बघितल्यास तू क्रिकेटर्सच्या आणि तरी सगळ्यांच्या छाताडावर पाय रोवून उभा आहेस ! आणि नुसता उभा नाहीस तर यशाच्या गौरीशंकरावर उभा आहेस. तुला गोलंदाजी करताना वसीम वकार मॅक्ग्रा वॉर्न अँब्रोज वॉल्शला जे धडधडलं असेल तसंच आज ईशांत शर्मा, बोलिंजर, मलिंगा, अँडरसनला धडधडतं हाच तुझ्या consistency ला सलाम आहे. इतक्या सगळ्या वर्षांत तुझी धावा करण्याची, भारतासाठी सामने जिंकण्याची भूक यत्किंचितही कमी झालेली नाही हे केवढं मोठं आश्चर्य !

गड्या तुझ्याकडून खूप खूप शिकलोय बघ. एक तर आमच्या मध्यमवर्गीय मनाला मोठी स्वप्न बघायला आणि ती खरी करण्यासाठी कष्ट करायला शिकवलंस. घरातल्या मारुती ८०० वर समाधान न मानता होंडा, बीमडब्ल्यू, ऑडी अगदी फेरारीची महत्त्वाकांक्षा धरायला शिकवलंस. त्यासाठी कष्टांना पर्याय नसतो हे ही ठसवलंस, आचरेकर सरांसारखा "मेंटर" किती महत्त्वाचा असतो हे कळलं, मिळालेलं यश हे अजून मोठ्या यशाची पायरी आहे हे शिकवलंस, आपली रूट्स कशी जपावीत हे सांगितलंस, देशभक्ती काय चीज असते आणि देशभक्त असण्यासाठी तुम्हाला बंदुक घेऊन सीमेवर लढायला हवं असं नाही हे शिकलो ते तुझ्याकडूनच (तुझ्या किट मधला सिद्धिविनायकाच्या फोटोबरोबर चिकटवलेला तिरंगा पाहिलाय आम्ही), आपलं काम जीव ओतून करायला शिकवलंस (पाकिस्तानविरुद्ध शतक काढून तू बाद झालास आणि आपण हरलो तेव्हा तू "मॅन ऑफ द मॅच" पुरस्कार घ्यायला आला नाहीस. राजसिंग डुंगरपुरांनी नंतर म्हटलं होतं he was crying like a little child), स्वार्थ बाजूला ठेऊन विचार करायला लावलंस (वडील गेल्यानंतरचं तुझं शतक कोण विसरेल रे?), आपल्यावर होणारी टीका "पॉझिटिव्हली" घेऊन आपल्या कर्तृत्त्वानी त्यांना उत्तर देणं काय असतं हे तू आम्हाला दाखवून दिलंस (चॅपल, मांजरेकर आणि तुझ्याबद्दल शंका घेणार्‍या प्रत्येकाला आज तोंड दाखवायला जागा नाहीये). तू आम्हाला शिकवलंस की आपल्या आवडीच्या क्षेत्राबद्दल पूर्ण माहिती तर हवीच पण "अहेड ऑफ टाईम्स" विचार करता यायला हवा. हर्षा भोगलेनी सांगितल्याचं आठवतंय. "रवी शास्त्री आणि मी सचिनची मुलाखत घेत होतो. तू रनर का घेत नाहीस ह्या प्रश्नावर तो म्हणाला 'रनर कधीही माझ्यापेक्षा २ यार्ड मागे असणार आहे. मी बोलरच्या हातून चेंडू सुटल्याबरोबर त्या चेडूवर मिळणार्‍या धावेचा विचार करत असतो... रनर मात्र मी बॉल मारल्यानंतरच विचार करणार. शूमाकर पाचव्या नाही तर पहिल्या दिव्यालाच रेस सुरु करतो.... पाचवा दिवा लागल्यावर गाडी पुढे जाणं हा आधीच सुरू झालेल्या रेसचा एक भाग असतो". असा विचार तर मी मी म्हणणार्‍या क्रिकेट धुरंधरांच्याही डोक्याबाहेरचा आहे रे! तू शिकवलंस की तुमचा दृष्टिकोन सकारात्मक असेल तर तुम्ही काहीही करू शकता. २००३ च्या वर्ल्डकप फायनलच्या वेळी ३६० धावांचं अशक्यप्राय आव्हान असताना तू टीमला म्हणालास "Can we hit one boundry in an over? That brings it down to 160 runs in 250 balls. Are we not good enough to do that? Let’s give it our best shot". आणि पुन्हा मॅक्ग्राला भिरकावून देण्याची जबाबदारी स्वतःवर घेतलीस. तेव्हा ती योजना यशस्वी झाली नसेल... पण तो अ‍ॅटिट्यूड तू तुझ्या सहकार्‍यांतच नाही... आमच्यातही बाणवलास.

आमच्यासाठी तू एक खेळाडू, एक क्रिकेटपटू, एक हीरो, एक विश्वविक्रमी फलंदाज, एक आदर्श मुलगा, शिष्य, सहकारी, भाऊ, पती, बाप ह्या पलिकडेही खूप काही आहेस. आमच्या आकाशात सचिन तेंडुलकर नावाचा ध्रुवतारा आहे - आम्हाला आयुष्याची दिशा दाखवणारा. तू आम्हाला "जगायला" शिकवलं आहेस... नव्हे शिकवतो आहेस. तू आम्हाला आनंद, जल्लोषाच्या क्षणांपलिकडेही इतकं काही दिलंयस की आज तुझ्या वाढदिवसाला तुला शुभेच्छा देताना शब्द अपुरे पडतायत. बस ! Keep being what you are. And thanks for being what you are.

तुझ्या वाढदिवसाला देवाकडे एकच मागणं आहे..... कधीतरी आयुष्यात तुझ्या पायावर डोकं ठेवायची संधी मिळावी... मग अगदी 'वरून' बोलावणं आलं तरी हरकत नाही.